Οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις στον κόσμο. Τα ενοχλήματα που προκαλούν και οι κλινικές εκδηλώσεις τους συμπεριλαμβάνουν: έντονα διατεταμένους κιρσούς κατά μήκος του κάτω άκρου, πόνο οίδημα, αλλαγή του χρώματος στο δέρμα και σε προχωρημένο στάδιο φλεβικά έλκη.
Η διάγνωση των κιρσών μπορεί να γίνει εύκολα με την κλινική εξέταση του ασθενούς και να συμπληρωθεί με υπέρηχοτομογραφικό έλεγχο (triplex) στα κάτω άκρα.
Τα ενοχλήματα που παρουσιάζονται στους ασθενείς με κιρσούς μπορούν να βελτιωθούν με τη χρήση ελαστικών καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης. Σε περίπτωση όπου τα ενοχλήματα δεν βελτιώνονται οι κιρσοί των άκρων βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Επιβάλλεται η χειρουργική αντιμετώπιση με εξαίρεση των κιρσών ???φηκτομή).
Καρωτιδική νόσος
Το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο είναι η τρίτη αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Επίσης, πέραν της αυξημένης θνησιμότητας το εγκεφαλικό επεισόδιο συνοδεύεται δυστυχώς από υψηλο ποσοστό αναπηρίας με όλες τις κοινωνικοοικονομικές συνέπειες που έχει αυτό για την οικογένεια και την κοινωνία.
Η βασική παθολογία με την οποία συνδέεται η νόσος των καρωτίδων είναι η αθηροσκλήρωση. Εχει μακροχρόνια εξέλιξη και οδηγεί στο σχηματισμό αθηροσκληρωτικών πλακών στις καρωτίδες αρτηρίες απο τις οποίες αποσπώνται μικρά κομμάτια -έμβολα τα οποία πηγαίνουν στον εγκέφαλο και προκαλούν εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου αυξάνεται με την ηλικία. Ετσι πάνω από τα 65 χρόνια υπάρχει αυξημένος κίνδυνος λόγω του ότι η υπέρταση, ο διαβήτης, η υπερλιπιδαιμία, η παχυσαρκία εμφανίζονται στις προχωρημένες ηλικίες και είναι ο υπεύθυνος για την αθυροσκλήρωση των αγγείων.
Το 30% των Αγγειακών Ισχαιμικών Εγκεφαλικών επεισοδίων οφείλεται στις καρωτίδες αρτηρίας. Ενα άλλο 30% οφείλεται σε προβλήματα της καρδιάς (κυρίως αρρυθμίες) και το υπόλοιπο 40% σε άλλες παθήσεις.
Ολοι μας καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να προλάβουμε το εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό επιτυγχάνεται με ετήσιο έλεγχο των καρωτίδων με υπερηχοτομογραφικό έλεγχο (triplex).
Εάν το triplex αποκαλύψει σοβαρές στενώσεις στις καρωτίδες τότε μπορούμε να κάνουμε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως είναι η αγγειογραφία, βέβαια πάντα υπό την καθοδήγηση πλέον κάποιου αγγειοχειρουργού.
Σε εκείνους που έχει περάσει κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο και έχουν στένωση καρωτίδας μεγαλύτερη απο΄50% πέραν της αντιαιμοπεταλικής αγωγής πρέπει να αντιμετωπίσουν τη στένωση αυτή με χειρουργική επέμβαση (???δαρκτηκτομή καρωτίδας) ή με την πιο σύγχρονη μέθοδο αγγειοπλαστικής (μπαλονάκι) καρωτίδας.
Διαβητικό πόδι – αγγειοπάθεια των άκρων.
Το διαβητικό πόδι παρουσιάζει όλες τις παθολογικές επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη. Αυτές μπορεί να είναι ισχαιμικά έλκη στα σημεία μεγαλύτερης πίεσης του ποδιού, μόλυνση στα δάχτυλα, στο πέλμα ή σε όλο το πόδι και νευροπαθητική οστεοαρθροπάθεια.
Ολοι μαζί αυτοί οι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν το πόδι σε γάγγραινα και ακρωτηριασμό. Ετσι οι επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη μπορεί να οδηγήσουν σε παρατεταμένη νοσοκομειακή νοσηλεία τους ασθενείς. Τα τελευταία πάντως χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην προσέγγιση των ασθενών με διαβητικό πόδι και φυσικά στη μείωση των ακρωτηριασμών, με τη συνεργασία βέβαια πολλών ειδικοτήτων γιατρών και του ασθενούς.
Η διάγνωση για το διαβητικό πόδι γίνεται με την κλινική εξέταση για την ύπαρξη ισχαιμικών ελκών ή εστιών μόλυνσης, της κατάστασης αρτηριακής κυκλοφορίας του ποδιού, του επιπέδου αισθητικότητας. Αν χρειαστεί μπορούν να προστεθούν η απλή ακτινογραφία άκρου ποδός για έλεγχο μυοσκελετικού συστήματος και εξέταση με υπέρηχο Doppler της κυκλοφορίας του άκρου ποδός.
Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής
Ως ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής ορίζεται η παθολογική, εντοπισμένη και μόνιμη διάταση της κοιλιακής αορτής-μεγαλύτερη του 50% του φυσιολογικού. Η φυσιολογική διάμετρος είναι περίπου 2cm, έτσι για ανεύρυσμα μιλάμε όταν η διάμετρος της κοιλιακής αορτής υπερβεί τα 3cm. Ενδειξη, βέβαια, για χειρουργείο τίθεται όταν η διάμετρος υπερβεί τα 5cm και αυτό γιατί ο κίνδυνος ρήξης από εκεί και πέρα αυξάνεται σημαντικά.
Είναι γνωστό ότι η αιτία θανάτου δύο διάσημων προσωπικοτήτων της νεότερης ιστορίας ήταν η ρήξη ανευρύσματος και η επακόλουθη ραγδαία εσωτερική αιμορραγία. Του Αϊνστάιν το 1955 και του Σαρλ ντε Γκολ το 1970.
Η πάθηση αφορά κυρίως τους άντρες αφού 5-8 φορές περισσότερο εντοπίζεται σε αυτούς. Επίσης εμφανίζεται έξι φορές πιο συχνά σε καπνιστές και δύο φορές συχνότερα σε αυτούς που έχουν οικογενειακό ιστορικό.
Η διάγνωση του ανευρύσματος κοιλιακής αορτής τίθεται από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και βέβαια, το υπερηχογράφημα και την αξονική τομογραφία σε περίπτωση σχεδιασμού κάποιας επέμβασης.
Για την αντιμετώπιση του ανευρύσματος όταν βέβαια αυτό υπερβεί σε διάμετρο τα 5cm υπάρχουν δύο τρόποι: Η κλασική μέθοδος ανοιχτής επέμβασης με ανευρυσματεκτομή και τοποθέτηση συνθετικού μοσχεύματος και η νεότερη μέθοδος ενδαγγειακής αντιμετώπισης με τοποθέτηση stent-?????
H ενδαγγειακή μέθοδος αποδείχθηκε πως έχει λιγότερες επιπλοκές περιεγχωρητικά και φυσικά συνδέεται με πολύ καλύτερα ποσοστά θνητότητας. Ειναι μια μέθοδος που εκτελείται με τοπική αναισθησία σε αντίθεση με την ανοιχτή μέθοδο η οποία απαιτεί γενική αναισθησία. Δεν γίνεται άνοιγμα της κοιλίας (λαπαροτομία) αλλά δύο μικρές βουβωνικές τομές, κάτι που οδηγεί σε λιγότερη απώλεια αίματος και πολύ πιο γρήγορη κινητοποίηση και ανάρρωση του ασθενούς.
